Vanmorgen afscheid genomen van mijn reisgenoten, die zich in verscheidene richting verspreidden. Sommigen blijven nog een tijdje in elkaars buurt op Zanzibar, anderen vinden elkaar over een week terug in Namibïe voor een vervolgreis. De truck wordt ondertussen door een andere chauffeur naar ginder gereden om daar terug ingezet te worden. Ikzelf blijf nog een dagje op dezelfde locatie en kan daar terugblikken op een prachtige reis in schitterend gezelschap en een fantastisch team om alles in goede banen te leiden, alvast nog een stille dank aan allen. Afrika heeft een wat mindere reputatie maar ik zag hier een paar prachtige landen met een zeer aangename bevolking. In de meest afgelegen plaatsen werden we soms nog wat verbaasd aangekeken maar eigenlijk werden we als fietsers overal super enthousiast ontvangen met massaal veel “jambo’s” en thumbs-ups.
Wat vandaag nog betreft, die begon al vroeg met, samen met enkele anderen, een wandeling over het strand naar de vismarkt. Na het afscheid van de groep deed ik die wandeling nog eens over en ging dan verder door het oude Bagamoyo, een best interessante plaats. Het kruis merkt het einde van de slavenroute vanuit het binnenland. Van Bagamoyo werden ze overgebracht naar Zanzibar, vanwaar ze dan weer verscheept werden naar de Arabische wereld. De hitte van de dag liet ik passeren in de schaduw van de lounge, ondertussen mijn achterstand in posts wegwerkend. In de latere namiddag, er stond ondertussen een stevige zeebries, ging nog een derde keer richting vismarkt. De boten begonnen nu terug te keren.

We begonnen vandaag met een transfer door een kleiner, minder bekend nationaal park, Saadani National Park. Kleiner en minder bekend maar het leverde wel weer mooie beeldjes op, met onder andere ook een arend en verschillende ijsvogels. Aan de andere kant van het park begonnen we aan onze laatste rit, verder over dezelfde ondergrond als de afgelopen dagen. De laatste 12 Km gingen dan wel terug over het asfalt. Ik heb erg genoten van de omgeving waardoor we die dagen fietsten en de grote weg waarover we nu fietsten mag dan niet erg aangenaam te fietsen geweest zijn, ik was toch blij dat ik van het gehobbel en gebobbel af was. Uiteindelijk kwamen we aan in Bagamoyo, onze eindbestemming, na 555 Km fietsen.

Het huwelijksfeest viel uiteindelijk nog best mee en omstreeks half één was alles stil.
We kregen vanmorgen te maken met een fenomeen dat we nog niet tegengekomen waren: mist.
We begonnen met een transfer over de grote weg en fietsten daarna over dezelfde soort aardewegen als gisteren. Op deze wegen en met deze hitte, die al snel na de mist kwam opzetten, is ook een wat kortere rit best lastig. Aan het einde van de rit kregen we de zee te zien.
We kamperen vanavond bij een resort dat er nooit was. Het is ooit in een optimistische bui gebouwd in het vooruitzicht van een weg die er zou komen. De weg kwam er echter niet en het resort is nooit geopend. Vanop afstand ziet het er nog best goed uit maar dichterbij blijkt het toch behoorlijk in verval. Er wonen wel wat mensen en die zorgen ervoor dat er douches en toiletten werken. Op aanvraag zorgen ze ook voor een frigo vol koud bier. Al bij al is het één van de vreemdste plaatsen waar ik ooit was.

Vandaag keerden we van de vochtige koelte van de bergen terug naar de droge warmte van de vallei. Dat betekende beginnen met een heel lange afdaling. De afdaling ging over asfalt maar de rest van de rit liep over harde aardewegen met dikwijls veel hobbels en bobbels, niet mijn favoriete ondergrond. Het was wel mooi fietsen door dorpjes waar anders geen toerist komt en al helemaal niet per fiets, zodanig dat ze op verscheidene plaatsen eerder terughoudend waren. In het laatste dorp, net voor we aan de grote weg kwamen, waren we zowat de grootste sensatie van het jaar, geloof ik. Vooral de “zang- en danslessen” met de kinderen maakten indruk 🙂 , daar heb ik echter geen beelden van. Voor het laatste stukje, over de grote weg, laadden we de fietsen terug op de truck.
Met die droge warmte op de vlakte viel het vandaag nog best mee omdat de lucht veelal overtrokken was.
We kamperen niet vanavond maar verblijven in het Hilltown Hotel, waar ook nog een huwelijksfeest plaats heeft. Dat belooft niet veel goeds voor een rustige nacht 🙂 .

We gingen vandaag verder door de bergen, een hele dag off-road met een lange afdaling aan het einde. Omdat het een eerder korte verplaatsing was, hadden we een lange “lazy afternoon”. Op het eind kreeg ik nog een bonus toen een roofvogel op een tak neerstreek om zijn prooi te nuttigen.
Ook vandaag was het weer eerder wisselvallig met af en toe wat motregen.

Vandaag hadden we een rustdag. We begon met een boomplanting bij een lokaal schooltje. De organisatie schenkt per deelnemer, inclusief crew, 10 bomen om te planten. Het doel is meervoudig, o.a. een bijdrage aan het milieu in het algemeen maar bijvoorbeeld ook om een gelegenheid te creëren om de schoolkinderen in te lichten over het belang van bomen voor het milieu maar ook tegen erosie in de omgeving.
Na de middag maakten enkelen een wandeling, sommigen wat verder dan anderen. Ikzelf was bij de wat kortere wandelaars, ik vond 7 Km wel genoeg voor een fietsvakantie 🙂 , zeker als het eerst de hele tijd bergop en daarna dus terug bergaf gaat. We wandelden door verscheidene kleine dorpjes en keerden terug net na het laatste dorpje.
Het weer was vandaag nogal wisselvallig met, tussen de boomplanting en lunch, zowaar wat motregen.

Vandaag reden we een heel andere wereld in. Van de savanne trokken we de bergen in, waar er zowaar zelfs wat nattigheid in de lucht hing. De sportman in mij vond het wat jammer dat we niet met de fiets beneden aan de klim begonnen maar er bleef uiteindelijk nog genoeg te klimmen over. De helft van de rit ging off-road met, voor mij, soms best wel technische passages. Met 1000 hoogtemeters op 39 Km was het ook een best pittige rit.

Vandaag begonnen we met een lange transfer in de richting van de kust, en in Tanzania betekent dat dus naar het oosten, waar we uiteindelijk ook zullen eindigen. Na de middag deden we wel nog een kort ritje, “short but sweet”. De eerste 13 Km gingen mooi off-road, te beginnen met een passage door een dorpje waar anders geen toerist komt. Daarna ging het nog wel een stuk over de grote weg maar het was dus toch een mooi ritje. Ons kamp ligt voor het eerst langs een riviertje en is, naast een groep apen, echt een vogel paradijs, met als hoofdvogel een lokale ijsvogel.

Vandaag lieten we zowel de fietsen als de truck links liggen, we bezochten met speciale safari jeeps de Ngorongoro krater. De Ngorongoro krater is een ingestorte vulkaan, men schat dat hij, mocht hij niet ingestort zijn, zowat de grootte van Kilimanjaro zou gehad hebben. Na de safari brachten de jeeps ons terug naar Arusha, waar we gisteren met de fiets vertrokken. Ondertussen reed de “crew” met de truck ook al naar Arusha en gaven daar de fietsen een beurt en deden de inkopen voor de volgende week.
De neushoorn kregen we niet te zien en ook geen deftige leeuwen, alleen op grote afstand een vaag plukje haar in het gras, maar we zagen aan het slot wel een Serval kat. Het is schijnbaar behoorlijk zeldzaam om deze nachtdieren overdag tegen te komen. We zagen ook nog een mooie uil maar tegen dat we gestopt waren, waren we al wat te ver voor een foto en achteruitrijden of even uitstappen kwam niet ter sprake. Mogelijk kan ik nog een copie krijgen van een medereiziger uit de tweede jeep die wel op tijd gestopt raakten.
Al bij al was het weer een prachtige maar lange dag, ik had uiteindelijk 300 foto’s om uit te kiezen 🙂 .

De eerste rit in Tanzania was meteen de langste van de reis maar daarom niet de meest opwindende. Het was vooral een verbindingsrit om aan de Ngorongoro krater te komen, die we morgen zullen bezoeken. Ondanks de afstand was het ook niet noodzakelijk de zwaarste, over goed asfalt en met een goed voelbare wind overwegend in de rug ging het best vlot vooruit. Hoewel het dus niet de meest opwindende rit was, was ze toch best wel interessant, met passages door grotere en kleinere dorpjes onderweg.