Het weer was vanmorgen een randgeval met langs de ene kant dikke wolken en langs de andere kant een vrijwel blauwe hemel en ik net in het midden. De eerste dag schreef ik dat het aangenaam warm was maar dat was dus maar aan het begin, gisteren waren het al lange mouwen en lange broek en vandaag startte ik zelfs met mijn regenjasje voor extra comfort. Na een drie kwartier, toen ik wat meer in de zon kwam, mocht dat wel terug uit maar het bleven lange mouwen en pijpen. De wind was wel een heel stuk afgenomen.
De menu is sinds ik Christchurch verlaten heb een stuk minder exotisch. Zondag was het een stuk vis met gebakken aardappelen en een slaatje, gisteren worsten met puree en groenten. Goeie kost in een goede portie. Wel jammer dat de soep uitverkocht was, ik had daar wel zin in.
Er stond vandaag een eerder kort ritje op het programma dus begon ik er wat later aan. Dat gaat me echter schijnbaar slecht af dus veel later werd het niet, zowat een half uur.
Bij mijn vertrek uit Geraldine ben ik van weg veranderd, ik reed vandaag op de 79. Het ging nog steeds langs de bergen maar vandaag ging het ook over wat verre uitlopers ervan. Het ging wel wat op en af. Campers zijn hier duidelijk populairder dan fietsen om te reizen, tientallen “rentals” kwam ik vandaag tegen terwijl ik maar één andere fietser zag. Boven op de pas, kort voor het einde, nam ik mijn lunchbreak. Hier vond ik wel de soep die ik wenste. Aan de tafel naast mij zaten twee paar Nederlanders, onderweg met een rental mobilhome. Ik heb ze maar laten doen. Toen ik terug wou vertrekken had ik buiten wel nog een leuke ontmoeting, een “local” die me vroeg of ik uit België was. Mijn lange broek is van Jartazi en hij herkende dat als Belgisch. Bleek dat hij vroeger, voor hij getrouwd was, om de twee jaar naar België kwam voor onze voorjaars klassiekers. De Ronde, Parijs – Roubaix, E3-prijs, 3 daagse, Brabantse pijl, … hij kende ze allemaal en dus ook Jartazi en Ridley.
Stoppen lijkt hier wel geen goed idee, na mijn stop begon het weer terug te keren. Dreigende wolken verschenen over de bergen en de wind was plots ook terug in volle kracht.
Op mijn bestemming moest ik even zoeken naar een slaapplaats. Mijn eerste keuze “The Grand Hotel” leek eerder verlaten en wat vervallen. Ik kon er alvast niet binnen. Op de tweede plaats was het eerst niet duidelijk of ze een plaats hadden voor mij, er was wat onduidelijkheid over een al dan niet annulatie. De kamer bleek uiteindelijk geannuleerd voor gisteren en verplaatst naar vandaag, geen plaats voor mij dus. Ze belde wel wat in het rond en de eerste plaats waar opgenomen werd, alle plaatsen onderweg werden tot nu toe zelfstandig uitgebaat en op de middag is er dan niet noodzakelijk iemand op de receptie, kon me wel plaatsen. Zo kwam ik uiteindelijk terecht in Aorangi Motel.
De regen die dreigde is voorlopig nog niet gevallen maar hij dreigt nog steeds.

https://www.strava.com/activities/2875024277

Naast het feit dat de kamer nogal duur was en de wifi extra was het wel aangenaam verblijven in Rakaia Gorge, met erg warme uitbaters in de Lodge. Een deel van de Lodge doet dienst in een time-sharing systeem, waarbij de gasten dan verblijven van zaterdag tot zaterdag. Zondag namiddag geeft de gastvrouw dan wat uitleg over de mogelijkheden in de omgeving en aangezien deze met de auto reizen wordt omgeving nogal ruim gezien. Ik werd bij aankomst al uitgenodigd om aan te zitten bij deze uitleg, waarbij ook nog pizza geserveerd werd. Ik leerde er ook dat de huidige wind niet abnormaal maar wel boven gemiddeld is. Ook de rivier die hier stroomt is normaal een rustig blauw riviertje i.p.v. de snelle, brede grijze massa die het momenteel is.
Vanmorgen zag het er niet zo goed uit, met naast de wind nu ook nog regen. Tegen mijn vertrek was het echter al behoorlijk opgeklaard en uitgedroogd. Er werden voor de voormiddag nog buien voorspeld maar voor en rechts van mijn zag alles mooi blauw, links en achter waren wel nog behoorlijk wat wolken te zien.
De route was weer erg makkelijk, verder op dezelfde weg. De eerste vijf kilometer waren wel best hevig, ik heb direct mijn nieuwe “32” kunnen gebruiken. Een verhouding 34-32 lijkt wel erg klein maar eerlijk gezegd zou ik nog wel wat kleiner geschakeld hebben als ik kon. Verder was de weg nu wel een stuk aantrekkelijker dan gisteren, nog steeds tussen velden en weiden maar ook veel heide en met de bergen nu dicht in de buurt. Ik hoorde in het begin veel erg exotisch klinkende vogels in de bomen langs de weg maar kreeg ze niet te zien, ik heb dus geen idee hoe exotisch ze wel zouden zijn. Ik zag ook veel herten maar deze stonden telkens achter omheining, ik veronderstel dat hertenvlees hier een behoorlijke industrie is. Nog niet zoals schapen en koeien maar toch duidelijk aanwezig.
Bij Mt Somers week ik even af om in het dorp een korte, vroege lunchpauze te houden. Toen ik daarvan terugkeerde leek het weer wel wat omgeslagen met nu wolken voor mij i.p.v. achter. Een uurtje ging het nog goed maar toen werd het echt wel donker en besloot ik om alvast mijn regenkledij aan te trekken. Een beetje verder was het dan zover, mijn eerste Nieuw Zeelandse bui en het was direct een behoorlijk stevige met hagel inbegrepen. De thermometer van mijn GPS gaf op die moment nog 4° aan. Zo koud voelde het wel niet aan maar het zegt toch iets. In de verte zag ik het echter al terug lichter worden en na goed een kwartier, schat ik, was het al over. De natte wegen gingen wel nog een stuk door. Ik was de bui dus tegemoet gereden, beter dan ze mee te nemen 🙂 .
In Geraldine vond ik een plaatsje bij Rawhiti Backpackers, een hostel dus, voor nog geen kwart van de prijs van gisteren en daar is de wifi wel bij inbegrepen. Ik heb natuurlijk niet dezelfde persoonlijke ruimte maar er is wel een mooie en ruime zitruimte. Achteraf gezien was de prijs van mijn kamer gisteren misschien wel gerechtvaardigd voor wat ze boden maar de wifi had toch inbegrepen mogen zijn.
Overigens, voor wie het niet zou merken: de eerste foto van vandaag is vanop zowat dezelfde plaats als de laatste van gisteren …

https://www.strava.com/activities/2872954912

Zo, we zijn op weg. De reis is eindelijk echt bezig, na al dat wandelen in november kan er eindelijk weer gefietst worden. Het was tenslotte al 2,5 weken geleden, de benen moesten in het begin dan ook terug even wennen. Het was er vanmorgen wel ideaal weer voor, mooi zonnig en aangenaam warm. Aanvankelijk had ik ook de wind in de rug maar tegen halfweg is deze gedraaid, waardoor ik hem eerst van rechts en later ook gewoon op kop had. Ondertussen was hij ook weer stevig aangetrokken. Ik heb dan ook een serieus teruggeschakeld, letterlijk en figuurlijk. De snelheid ging geregeld richting 12 KmH en af en toe zelfs nog iets lager.
Het vertrek was niet moeilijk, ik logeerde praktisch aan de uitvalsweg. Nog een heel eind was het langs die weg trouwens nog een aaneenschakeling van motels. De route was ook verder niet zo moeilijk, veel richting veranderingen kwamen er niet aan te pas. De eerste rit was echter ook nog niet erg spectaculair, vals platte wegen tussen de velden en weiden met in de verte de bergen. Naar die bergen ging het trouwens maar ik zal er niet over gaan maar ze de volgende dagen rechts laten liggen. Op het einde van de rit kreeg ik plots een afdaling om, zonder een beklimming, toch nog hoger te eindigen dan het begin. Dat maakte pas echt duidelijk hoe vals die platte wegen wel geweest waren, nooit het gevoel gehad van te klimmen maar wel steeds omhoog gereden.
De rit eindigde bij Rakaia Gorge waar ik een te dure kamer vond in de Mt Hutt Lodge, eigenlijk is het eerder een appartementje met keuken en zithoek in begrepen maar dat doet me verder weinig. Wat me meer doet is dat er bovenop die dure kamer ook nog dure wifi bij komt, die bovendien met creditkaart on-line te regelen is. Voorlopig doe ik daar nog steeds niet aan mee, zeker niet als het bovenop een duren kamer komt. Geen goed begin voor Nieuw Zeeland, de eerste dagen in Christchurch buiten beschouwing gelaten. Ik maakte na aankomst ook nog een kleine wandeling in de buurt en die is wel behoorlijk aantrekkelijk. Ik zag onderweg ook al verscheidene leuke vogels, groot en klein, maar ze hebben hetzelfde probleem als bij ons: ze zijn al gealarmeerd als je er met de fiets bij in de buurt komt en zijn weg tegen dat je voet aan grond zet.

https://www.strava.com/activities/2872952473

Gisteren namiddag nog weinig bijzonder gedaan, alleen wat rondgelopen in de omgeving van het hotel en daarbij wat inkopen gedaan. Ik had besloten, om gewicht te besparen, geen zonnecrème en douchegel, die in hostels niet geleverd wordt, mee te nemen maar die ter plaatse te kopen, uiteindelijk zijn die toch overal zowat hetzelfde. Verder kocht ik ook nog wat snacks voor op de route.
Die eerste kennismaking van de omgeving deed erg Amerikaans aan. In de ene richting ligt het ene motel “Amerikaanse stijl” naast het andere terwijl het in de andere een aaneensluiting van winkels, banken en restaurants is. Ook hier leek alles wel wat op Amerika. De restaurants waren wel allemaal Aziatisch, van Thais tot Japans en alles wat daar tussen ligt. Mij zal je daar alvast niet over horen klagen, ik koos voor Cambodiaans en het viel mee dus mogelijk ga ik vanavond daar nog eens terug.
Mijn hotel, eigenlijk ook eerder een motel “American style”, valt best mee maar mijn fietsdoos kunnen ze schijnbaar niet stockeren voor 2 maanden. Ik had echter een adres van een lokale fietswinkel die wel fietsen zou kunnen “boxen” voor een vlucht en vanmorgen ben ik dan eerst daar maar eens gaan kijken om dat te checken. Ik heb er meteen maar een afspraak gemaakt voor 14 januari, dat is dus alvast in orde. Onderweg naar de fietswinkel passeerde ik ook de moskee van “the shooting”, praktisch bij mij om de hoek.
Toen ik terug was van de fietswinkel ben ik dan naar het centrum gewandeld. Op het einde van mijn straat ligt een gigantisch park met daarachter het centrum. Het park wordt zowat in 2 gesneden door een weg die er door loopt. In het ene deel werd deze zaterdagmorgen massaal cricket gespeeld, eerst door de jongeren, van alle leeftijden en geslacht, maar wat verder ook op hoger niveau. In het andere deel zijn onder andere een tennisclub en een golfclub gevestigd, terwijl er ook nog plaats rest voor een botanische tuin.
Christchurch heeft een erg compact en hip centrum maar lijkt wat met een identiteitscrisis te sukkelen. Aan de buitenrand van het centrum lijken vrij veel braakliggende stukken te zijn en veel oudere gebouwen lijken afgebroken te zijn waarbij enkel de voorgevel overeind gelaten wordt. Als je verder kijkt blijkt dat tenminste wel voor een deel nog het gevolg te zijn van een grote aardbeving in 2011, waarbij ook nog 185 mensen het leven lieten. Naast een gedenkmuur is er verderop ook nog een pleintje met 185 legen stoelen, ter herinnering. Ook in het centrum zijn de restaurants en eetstalletjes vooral Aziatisch, en ook nogal wat patisserie, te zijn. Vanmiddag koos ik voor Nepalese momo’s.
Wat ik ook nog leuk om zien vond, maar niet zozeer met de stad te maken heeft, alle bussen hebben vooraan een fietsrek.
Het weer is deze eerste dagen best goed, vandaag was er soms wel meer bewolking maar het bleef droog en de temperatuur is best aangenaam. Ik vrees dat ik onderweg wel veel over de wind zal moeten klagen, die blaast vooral na de middag toch echt wel stevig.

Ook deze namiddag weer de “trein” moeten nemen om te vertrekken. Voor de duidelijkheid: ik ben aangekomen in T2, heb “overdagd” in T1 en ben vertrokken vanuit T3. Het ligt allemaal wel vlak bij elkaar maar voor de verplaatsing tussen terminals neem je dus wel een “trein”, al is het eerder een volautomatisch metrostelletje. Je boekt je kamer overigens niet per dag maar per blok van 6 uur. Ze is overigens ook niet echt goedkoop maar het is toch goed besteed geld als je zo’n lange stopover hebt. Veel geslapen heb ik niet, dat is misschien ook beter i.v.m. aanpassing van de jetlag aangezien het hier dag was, maar ik lag wel rustig en op mijn gemak op bed en kon me verder ook lekker verfrissen voor de verdere reis. Die verdere reis was nog eens een vlucht van 9 uur. Dat is dan de effectieve vluchttijd, zonder taxiën en dergelijke.
Nieuw Zeeland is geen gemakkelijk land om binnen te komen. Om te beginnen duurde het al een eeuwigheid om de grenscontrole te passeren. Er waren 3 loketten geopend maar daarvan waren er 2 voorbehouden voor families met kinderen, en dat waren er inderdaad nogal wat. Ook op de vlucht maakte dat het soms erg luid, men zou misschien toch eens moeten overwegen om kleine kinderen een valiumtje te geven voor de vlucht 😉 . En bij dat ene overblijvende loket moeten dan nog wat mensen passeren met voorrangsstatus, zoals mensen met een beperking die assistentie nodig hebben en daar waren er ook nogal wat van. Daarna volgt nog een ondervragingetje om te zien of je “schadelijke” producten zou kunnen bij hebben, en met een fiets hoor je daar sowieso bij. Op basis van de vragenlijst, en je antwoorden, wordt je dan verder gedirigeerd, mensen met potentieel schadelijk producten worden voor een controle afgeleid. Op het niet aangeven van potentieel schadelijke producten staan trouwens zeer grote boetes. Mijn fiets en fietsschoenen, die zijn ook mogelijk vervuild, werden wel al vlug goedgekeurd. De fiets moest zelfs niet helemaal uit de doos. Voor de verplaatsing naar mijn hotel had ik dan een plaatsje gereserveerd bij Supershuttle, een transport service met een minibusje met remork waarin de fietsdoos ook wel bij in paste.
Ik verliet mijn hotel op Schiphol woensdag morgen omstreeks 06.30 uur. Ik kwam vrijdag even na de middag, lokale tijd, aan op mijn bestemming: Hotel Ashley in Christchurch. In CET is dat precies 12 uur eerder, kort na middernacht van donderdag op vrijdag dus. Ik was dus zowat 42 uur onderweg. Veel verder dan Christchurch kan je van bij ons dan ook niet reizen, geloof ik.
De fiets is overigens alweer uitgepakt en in orde gezet en lijkt de reis weer goed doorstaan te hebben.

Toen ik vanmorgen mijn fiets terug ging oppikken in het bagagedepot, werd weer duidelijk waarom je best via Schiphol gaat met je fiets. Ik ging mee in het depot om mijn doos te halen en zag daar nog minstens 5 andere dozen staan, klaar om te vertrekken. Ze zijn het daar allemaal dus wel gewoon om fietsdozen te zien passeren en alles gaat dus ook heel vlotjes. Op een klein half uurtje was alles afgehandeld: aankomen, fiets ophalen, bagage en fiets inchecken en fiets terug afleveren aan de “odd size” bagage poort. Er rest me dan nog 3 uur voor vertrek, ik ben nu eenmaal graag op tijd. Ik ben dan eerst nog even gaan ontbijten voor ik de veiligheids- en paspoortcontrole passeerde. Ook daar ging het erg vlot, het was bepaald nog niet druk vanmorgen.
Aan het bagagedepot zag ik ook nog een moment van reizigersstress. Toen ik er aankwam zag ik een paspoort op de grond en gaf dat aan de man aan de balie. Hij herkende op de foto de vrouw van een koppel dat even eerder hun bagage terug komen oppikken was en op de vindplaats nog een en ander herpakt had. Tegen dat we met mijn fiets uit het depot kwamen was het koppel daar ook terug en dolgelukkig toen ze het paspoort terugkregen. De vrouw moest wel even de stress laten wegstromen met wat traantjes. Dat bedoelde ik dus gisteren ook met “de eerste dagen zijn de lastigste van de reis”. Je kan het, zoals zij, ook op de terugweg tegenkomen, de terugreis is dus ook wel wat stresserend, maar dan heb je tenminste je reis al gehad.
Vanop Schiphol volgde dan een vlucht van ruim 12 uur voor bijna 11.000 Km naar Singapore. Gelukkig deed Singapore Airlines zijn reputatie eer aan, zelfs in economy: comfortabele zetels met veel beenruimte, goede service en deftig eten met metalen bestek. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik laatst metalen bestek had tijdens een vlucht.
In Singapore heb ik een “lay over” van ruim 12 uur. Een vluchtig stadsbezoek was een optie maar dat leek me teveel van het goede, ik boekte dus maar een kamer in een transfer hotel op de luchthaven. Een beetje rust leek me beter dan de drukte en de stress van een vluchtig bezoekje. Er zijn hier op de luchthaven echter meerdere transit hotels en het mijne bevond zich in een andere terminal, waarvoor ik zelfs de “trein” moest nemen. Mijn kamer is alvast groter en luxueuzer dan die van gisteren.

Deze middag stond ik voor de tweede keer dit jaar met mijn fiets en bagage op Schiphol. Het helpt dat het de tweede keer op korte termijn is om je weg te vinden en je fiets in te pakken, alles gaat een stuk vlotter. Nadat ik mijn fiets ingepakt en afgeleverd had aan de bagagedepot had ik nog rustig tijd om iets te eten en wat rond te hangen. Omdat ik morgen een ochtend vlucht heb, ben ik deze keer niet verder doorgereisd tot Amsterdam maar heb een kamer geboekt bij IBIS Budget Airport Hotel, op een klein kwartiertje rijden met de gratis schuttlebus.
Eigenlijk zijn de eerste dagen altijd de lastigste van elke reis. Eenmaal je op bestemming bent kan er ook nog wel eens iets lastig zijn maar je bent er tenminste.

Vandaag gekozen voor een frisse ochtendwandeling. Het was zalig op deze koude, heldere morgen.
Ook de gisteren al genoemde schutters waren alweer vroeg op de afspraak. Ik ben ze niet tegengekomen maar heb ze uit verscheidene richtingen gehoord.
Mijn wandeling was een beetje langer dan verwacht. Na 10 Km vond ik dat er nog wel een stukje extra bij mocht, langs de Lovenhoek, maar daar raakte ik even de richting kwijt waardoor ik nog een extra lusje van 2 Km extra deed.

https://www.strava.com/activities/2854690019

Gisteren weer de verplaatsing terug naar de Kempen gemaakt. Dat was eigenlijk de eerste stap in een lange verre reis maar de volgende stap komt wel pas dinsdag. Alleszins had ik wat veel bagage mee om te voet naar Vorselaar te stappen, hoewel het er mooi weer voor was.
Vandaag kon er natuurlijk wel weer terug gewandeld worden. Hoewel het met name rond de Verdronken Weide, de Palingbeek en in de Gasthuisbossen best heel mooi is, heb je hier in de Kempen toch direct meer een groot natuur gevoel. Verder is het onderweg nog volop paddenstoelen seizoen maar ik koos vandaag voor meer algemene herfst- en omgevingsbeelden. Voor de liefhebbers is het overigens ook nog volop schiet seizoen, zowel in de Westhoek als in de Kempen wordt er deze dagen veelvuldig in het wild geschoten.
Fietsen had ook gekund vandaag maar dat komt voorlopig niet ter sprake. Omdat de Nieuw Zeelanders, die in verre afzondering leven, erg bevreesd zijn voor de besmetting van hun natuur door vreemde organismen moet mijn fiets bij aankomst in Nieuw Zeeland smetteloos proper zijn en aangezien hij zijn grondige wasbeurt reeds gehad heeft is hij even technisch buiten gebruik.

https://www.strava.com/activities/2852457006

De weersvoorspelling voor vandaag was niet zo schitterend en dat werd deze voormiddag ook bevestigd. Nu viel dat niet echt tegen, het was tijd voor een extra stevige poetsbeurt. Als het voor een paar maanden is dan mag het wat meer zijn dan gemiddeld -) .
Vanmiddag trok de regen echter weg en vond ik toch tijd voor een wandeling. Het werd de korte versie van de wandeling van dinsdag, zonder de vijver dus.

https://www.strava.com/activities/2847794035