Gisteren hebben we gewoon laten passeren maar vanmorgen ben ik de dag weer begonnen met een frisse ochtendwandeling, het was zalig wandelen in de heldere ochtendkou. Ook na de middag was het nog steeds erg mooi en fris, we hebben onze wandeling deze keer dus niet moeten afbreken. Naar het einde kwam aan de horizon wel stilaan de beloofde bewolking opzetten.
Mijn ochtendwandeling ging vandaag zowat rond Grobbendonk. Af en toe was het wel echt uitwaaien, de wind kwam in golven en bij de hogere golven was het dus toch nog behoorlijk stevig. De namiddagwandeling met moeder zou zo’n beetje rond Vorselaar gaan maar onze timing zat niet zo goed. Al kort na vertrek ging het regenen, buienradar had die schijnbaar niet zien afkomen, en omdat het toch wel een vrij stevige bui bleek hebben we onze wandeling maar afgebroken. We waren beter een goed uur later vertrokken, toen was het wel terug mooi.
Niet echt mooi wandelweer vandaag, met regen en wind, maar ik heb toch vastgehouden aan mijn “no bus” politiek. Ook in het land van Nete en Aa staat het water vrij hoog maar, gezien de situatie in de IJzervallei, niet zo hoog als ik verwachtte.
De omstandigheden waren vandaag een stuk minder, lees vochtigere en dus vettigere wegen, maar toch fietste ik voor de derde dag op rij en voor de tweede dag met de koersfiets dus. Ik ging tot op de schreve maar er niet over, ik had namelijk geen verklaring op zak 🙂 . In West-Vleteren moest ik mijn geplande route wat verleggen toen het baantje naar de Fintele nog steeds overspoeld bleek. Verderop langs de IJzer was er nochtans al veel water weggetrokken. De ooievaar hield zich nog steeds op dezelfde plaats op, bij de brug halfweg de Fintele en Knokkebrug.
Na de wandeling van gisteren wou ik vandaag liever nog eens fietsen. Even leek het weer roet in het eten te gooien toen net voor de middag een donkere hemel en enkele buien verschenen maar ze trokken voorbij en de blauwe hemel keerde terug. Ik vertrouwde er dan maar op dat de buien weg zouden blijven voor de rest van de dag en nam dus de fiets. Ik zou de rit langs Diksmuide doen die ik 2 weken geleden wou doen maar toen vroegtijdig onderbrak vanwege de felle wind. Aanvankelijk dacht ik dat er vandaag vrijwel geen wind was maar dat bleek al vlug weer stevig tegen te vallen. Toch zou ik het me deze keer niet laten tegenhouden om in Diksmuide nog een eindje verder te gaan langs de IJzer, als het ware in een grote lus rond de Dodengang. Het was wel hard werk maar toch leuk.
Crossen door de bossen is, met 29 Km, een fietsroute op kindermaat. Ik ben de bordjes ervan al dikwijls tegengekomen en was er wel wat nieuwsgierig naar maar 29 Km is me toch wat weinig om te fietsen, ik besliste dan maar om er eens een extra stevige wandeling van te maken. Uiteindelijk zou het parcours vanalles doen behalve crossen door de bossen, alleen de passage door de Palingbeek voldeed even aan die beschrijving. Het was wel een mooi parcoursje maar ik zou er niet met een kinderfietsje aan beginnen, het gaat hier en daar toch even behoorlijk op en af. Ik begon er vanmorgen goed op tijd aan, enerzijds vanwege de afstand maar ook om dan onderweg even een picknick pauze in te lassen. Het was zo vroeg wel erg voorzichtig wandelen, het was op veel plaatsen toch echt wel glad. Ik kwam nochtans al behoorlijk wat fietsers tegen. Ik zou het niet gedurfd hebben denk ik, vooral het eerste uur niet maar ook daarna was het hier en daar nog enigszins delicaat. Bij het verlaten van Zonnebeke, na goed 10 Km, nam ik mijn picknick. Ik had daarvoor een thermos soep mee, ideaal in de omstandigheden: warm, voedzaam en vloeibaar. Nog eens 10 Km verder, bij Hill 62, nam ik nog een kleine pauze voor een snackje. Dit is waarschijnlijk de langste afstand die ik ooit wandelde al was er ook wel eens een tijd dat ik die afstanden liep, gewoon als training. Mijn timing was vandaag wel perfect, net na thuiskomst begon het lichtjes te sneeuwen.
Vanmorgen heb ik lang gedacht om nog eens 2 dagen na elkaar te fietsen maar toen het op de middag wel erg grijs werd koos ik toch om te wandelen. Het zou onderweg ook gaan regenen, aanvankelijk lichte motregen maar naar het einde toch wel echte regen. Het was al een tijdje geleden dat ik mijn meest klassieke wandeling nog eens deed en het zal weer wel even duren om ze nog eens te doen, het pad rond de Verdronken Weide is nog steeds niet overal even aangenaam. De weide zelf is momenteel ook echt wel verdronken.
Vandaag nog eens een mooie rustige dag en dus koos ik voor de fiets. Ik deed in grote lijnen dezelfde rit als maandag maar deze keer met dikke banden en een camera. De IJzer overspoeld wel eens meer de weiden in de omgeving maar alledaags is het nu ook weer niet, vandaar deze foto rit. Ondanks de bijkomende regen van de voorbije dagen was het water wel al fel gezakt maar het bleef wel erg mooi. Het bijzonderste moment was toen ik een “winter ooievaar” spotte. Ik dacht dat de ooievaar voor de winter naar Afrika trok maar een zoektocht op het internet leerde me dat sommigen inderdaad gewoon hier overwinteren. Hoe dan ook is hij in onze omgeving sowieso een zeldzaamheid en in de winter dus al helemaal. Voorbij Stavele had ik een alternatieve route willen nemen, eentje dat ik maar zelden neem omdat ze niet racefiets geschikt is, maar ik kwam al snel op andere gedachten. Het leek me in de omstandigheden niet erg praktisch 🙂 . Verder was het wel zalig fietsen vandaag.
Vandaag dus een keer voor een kortere wandeling gekozen, gewoon langs de vesten met een zijstapje naar de commerciële zone Rijselpoort voor een kleine boodschap. Ik was er de afgelopen weken al wel eens meer tevergeefs gepasseerd, tevergeefs vanwege de lange rijen waarbij ik niet wou aansluiten, maar deze keer kon ik er wel direct binnen.