Vandaag de derde stevige rit op een rij. Ze was wat minder berg dan de vorige maar zat wel vol nijdige bultjes. Het weer twijfelde lang tussen wolken en opklaringen, aanvankelijk wonnen de wolken maar uiteindelijk kwam de zon vol door en het bleef vooral droog.
De Chinezen plaatsten een dam op de rivier Ou, ze zijn daar schijnbaar goed in. Nu, als het de Lao ten goede komt niets op tegen, al heeft het sowieso wel zijn invloed op de omgeving natuurlijk.
Ik zag onderweg nog een koppel fietsers, ik passeerde hen terwijl ze met wat bezig waren en zij mij dan weer terwijl ik zat te eten, maar geen van beide partijen nam de moeite om contact te maken. Later leerde ik van een Duitser, die hier voor een korte vijfdaagse is met een erg licht bepakte mountainbike, waarmee ik even op fietste dat het schijnbaar ook Belgen zijn. Ik heb ze voorlopig echter niet meer terug gezien.
Ik ben aangekomen in Louang Prabang en hier blijf ik voor een paar dagen. Ik houd wel van Louang Prabang, al heb ik slechte herinneringen aan de laatste keer dat ik hier was. Tijdens mijn laatste groepsreis viel ik zwaar tijdens de laatste rit richting hier, ons eindpunt. Ik hinkte hier nog een paar dagen rond voor de terugvlucht maar veel kon ik niet meer doen. Bij thuiskomst bleek ik een breukje in mijn bekken opgelopen te hebben. Niets super dramatisch, het moest uiteindelijk gewoon genezen zonder ingreep, maar wel goed voor 6 bijzonder pijnlijke weken.
Louang Prabang staat op de Unesco Werelderfgoed Lijst en iedereen die Laos bezoekt passeert hier dus. Hier kan ik dan ook enkele dagen nog eens genieten van de geneugten des levens, zoals echte restaurants, echte koffie, … . Al zullen de prijzen waarschijnlijk wel verdubbelen. Waar ik op mijn kamer niet kan genieten is snel internet, ik heb er de slechtste verbinding ooit. Ik ben uiteindelijk bij de geburen, waar ik eigenlijk boekte maar die me herlokaliseerden naar een kamer verderop, om mijn ding te doen.
https://www.strava.com/activities/8200273952
dannyc2018 