Eerst nog even terug naar gisteren. Ik overnachtte aan het ac de Sainte Croix, een stuwmeer dat in 1974 gevormd werd. Op de bodem staan nog ergens de restanten van een dorp dat opgeofferd werd maar nu is het dus een idyllisch meer in een schitterende omgeving. Ik kon er vandaag ook nog lang op terugkijken, inclusief mijn startpunt.
Ook vanmorgen ben ik er extra vroeg aan begonnen. Vandaag stond een rondje “Grand Canyon du Verdon” op de menu, te beginnen met de linkeroever om terug te keren langs de rechteroever naar Moustiers-Sainte-Marie. Een rit van goed 80 Km om 12 Km te vorderen. Het beloofde ook een behoorlijk pittige rit te worden. Het begon al onmiddellijk met klimmen, de langste van de dag ineens. Na 10 Km passeerde ik het bordje met “Col d’Hilloire 967 m”, ik had toen 1u15 gefietst … een gemiddelde van net 8 KmH dus. De weg liep echter gewoon verder en ook verder omhoog. Ik zou de top van pas na 13 Km bereiken, goed voor een hoogte van 1.200 meter en nog een gemiddelde snelheid van 7,5 KmH. De temperatuur scoorde op die moment ook al behoorlijk hoge waarden. Ik had dan wel de top bereikt maar het bleef geregeld dalen en terug klimmen. Het werd me dan al snel duidelijk dat een volledig rondje heen en terug, zeker in de huidige omstandigheden, toch weer behoorlijk optimistisch geweest was. Het leek me dus best om de rit te onderbreken en ik ging er vanuit dat er aan de oversteek wel gelegenheid moest zijn. Voor ik die richting uitging heb ik wel eerst nog even Google Maps geraadpleegd, omdat er op een infobord van de volgende gemeente rechtdoor, Comps-sur-Artuby, ook enkele campings vermeld stonden maar dat was wel een stuk uit de richting. Google bevestigde dat er aan de overkant meerdere mogelijkheden waren en ik koos de eerste de beste waarvoor ik niet van mijn route moest afwijken. Het bleek een “municipal” die niet erg ontwikkeld is maar een goed sanitair heeft en mooi in het bos ligt. Het is wel een naaldbos en de dunne toppen bieden niet echt veel schaduw.
Op de route richting oversteek passeerde ik ook nog Trigance, een plaatsje dat niets betekent op de kaart maar toch wel even indruk maakte.
De Verdon stelt alvast niet teleur, de omgeving en de kloof zijn echt wel schitterend. En morgen doen we de rit nog eens over, aan de overkant en in de andere richting. De splitsing in 2 delen heeft mogelijk nog een extra voordeel. Het mooiste deel op de rechteroever is waarschijnlijk de “Route des Crêtes”, die de kloof meer volgt maar ook een zware extra lus van goed 20 Km betekent. Bij een directe heen en terug was dat zeker niet te doen maar met 2 halve ritten kan het misschien wel, met de nadruk op misschien. Het zal van het gevoel van de moment afhangen.
https://www.strava.com/activities/2561739012
dannyc2018 