Bij aankomst in Vientiane zei ik dat de stad en het hotel waarschijnlijk niet hoog zouden scoren op mijn favorietenlijstje maar al bij al was het best OK.
Na 3 fietsloze dagen ben ik vandaag dus terug op pad gegaan, beginnend met een klein, makkelijk ritje over goede, vlakke wegen.
Na 18 Km bereikte ik de grens voor een “old school” passage met veel loketten waarvan niet altijd duidelijk is waarvoor ze dienen of waar je precies moet zijn. Uiteindelijk bleek dat ik aan de Laos zijde gewoon een keuze kon maken uit al die loketten en dat ik er maar aan eentje moest passeren. Hier mocht ik wel gewoon de brug over fietsen, de Friendship Bridge I, met aan het begin een kruispunt om van kant te switchen. Weer even wennen aan links rijden dus, aan weer nieuw geld ook overigens. Ook aan Thai zijde een massa loketten, waarvan ik er eentje meer moest passeren maar het was ook weer niet duidelijk welk precies. Op een bepaald moment kwam iemand vragen waarom ik daar aan het aanschuiven was. Schijnbaar stond ik in een lijn die enkel voor lokaal, Lao, verkeer was. Uiteindelijk kreeg ik wel vlot mijn stempel en toen bleek dat ik die extra dag in Vientiane niet had moeten nemen, ik kreeg gewoon de 45 dagen die men ook op de luchthaven krijgt. Hoe dan ook hebben die 3 dagen in Vientiane best goed gedaan.
Hiermee is de terugkeer naar Chiang Mai eigenlijk ingezet. Een terugkeer die iets makkelijker zou moeten zijn dan de heenweg, die toch best wel lastig is geweest met een heel lastige finale.
Na het korte ritje was ik natuurlijk weer veel te vroeg op bestemming maar ik maakte dan een extraatje langs het nabije Boeddhapark, een park dat dateert van 1978 met een massa, dikwijls gigantische, Boeddhabeelden. Het is natuurlijk al eerder opgevallen, niet in het minst bij de Witte Tempel in Chiang Rai, maar de boeddhisten in Zuid-Oost Azië hebben een erg groot “phantasy” gevoel.
Hoewel het er waarschijnlijk een 1,000 Km van verwijderd is, is Nong Khai een plaatsje met een erg groot “seaside” gevoel. Er is dan ook behoorlijk wat, ook westers, toerisme. Mut Mee Guesthouse, mijn adresje voor de nacht, is een parel met mooie bungalowtjes verspreid over een tuin. Ook in die tuin, langs de Mekong, is een mooie patio waar het mooi vertoeven is en je rustig iets kan eten of drinken. Verder wordt er goed engels gesproken en geldt er een vlot werkingssysteem met groot vertrouwen, waarbij je al je verbruiken zelf noteert in je kamerboekje en bij het uitchecken alles afrekent.
https://www.strava.com/activities/8253845193
dannyc2018 