Sinds 1 juli 2018 ben ik een jong gepensioneerd ex-militair, vandaar de 2018 in de titel.
Sindsdien vul ik mijn dagen met fietsen, wandelen, reizen en fotografie, liefst in combinatie met elkaar.
Ik had reeds een blog lopen maar ben daar schijnbaar op de limieten gelopen.
Wat vooraf ging: www.bloggen.be/dannyc2018
Deze voormiddag heb ik even totaal niets gedaan maar vanmiddag ben ik dan toch maar even gaan wandelen. Je hebt hier dan 2 mogelijkheden, naar boven of naar beneden. Naar beneden was ik al geweest dus koos ik maar voor boven. Boven was echt wel boven, ik zou nog eens 300 meter klimmen. Uiteindelijk zou ik ze echter allebei doen, op de terugweg koos ik voor een zijspoor dat naar beneden leidde. Het beneden spoor ging niet zo diep als verwacht, niet helemaal tot tegen het water dus. Het zou dus een rustigere wandeling geweest zijn maar de uitzichten van het boven spoor maakten veel goed. Morgen nog eens opladen voor de laatste rit.
Het heeft even geduurd voor het zich manifesteerde maar ik heb gisteren inderdaad toch mijn armen wat verbrand. Onuku Farm Hostel was een boerderij die origineel dateert uit 1870 en sinds 1980 is het een hostel. Het is er aangenaam verblijven maar het is toch een beetje een vergissing van hier te komen, het is gewoon te moeilijk om er te geraken. Ik ben vandaag zoals gezegd te voet heen en terug naar het stadje gegaan maar zelfs dan is het een martelgang, in beide richtingen. Ik denk dat ik morgen maar gewoon boven blijf š . Nieuw Zeeland is duidelijk Brits maar Akaroa is Frans. In 1838 vaarde een Franse walvisjager de baai in om te schuilen voor een storm. Het leek hem een mooie plaats om te koloniseren en hij onderhandelde de verkoop van land met de lokale Maori stam. Hij vaarde terug naar Frankrijk en keerde 2 jaar later terug met een groep kolonisten. Ondertussen hadden de Engelsen net de controle over volledig Nieuw Zeeland verkregen en zijn akkoord met de lokale stam was dus niets meer waard. Toch maakte hij hier met zijn kolonisten een Franse nederzetting en dat is tot vandaag merkbaar, o.a. door de vele nog steeds Franstalige straatnamen. Ik had dus gezegd dat ik vandaag zou gaan bootje varen en de ster van de dag was daarbij de Hector dolfijn. De Hector dolfijn is de kleinste en zeldzaamste dolfijn in zee, hij komt alleen rond het Zuid Eiland van Nieuw Zeeland voor en een grote kolonie daarvan bevind zich in, en in de omgeving van, de “Akaroa Harbour”. De Akaroa Harbour is dus eigenlijk de fjord hier.
Ik heb me vanmorgen klaar gemaakt zonder eerst even buiten te checken, in dezelfde korte mouwen uitrusting als gisteren. Dat bleek aanvankelijk vrij optimistisch want het bleek grijs en kil te zijn, maar het ging nog net. Ik zei gisteren dat ik nog een stevig stuk verder zou gaan en dat zou vandaag ook blijken. Eerst was er een vrij lange aanloop, een beetje zoals de aankomst van gisteren weinig interessant. Daarna kwam ik dichter bij de heuvels langs de ene kant en de zee aan de andere, en toen werd het dus een stuk mooier. Ook het weer werd ondertussen een stuk mooier met een mooie blauwe hemel. Omdat het vanmorgen erg grijs was heb ik me niet ingesmeerd en omdat er toch een frisse bries stond heb ik dat ook daarna niet gedaan. Ik merk er voorlopig nog niets van maar het zijn wel de perfecte omstandigheden om op het einde van de reis toch eens te verbranden š . De laatste 30 Km mocht er nog eens deftig geklommen worden, de eerste over 6 Km voor een hoogte van 450 meter. De afdaling die dan volgde was ook te steil om echt van te genieten. Na de afdaling volgden dan nog een aantal kortere maar evenzeer pittige bultjes. Ik heb eerder al eens gezegd dat ik hier een backpackers had op een 7 Km van het centrum. Ik had er echter moeten aan denken dat 7 Km hier niet noodzakelijk hetzelfde betekent als thuis. Op kaart zag het er wel leuk uit, verder langs de fjord. Ik moest echter al snel een bergje over en dan moest het ergste nog komen, de laatste 1500 meter. 8 weken lang ben ik overal naar boven gefietst maar hier ben ik uiteindelijk moeten plooien en voet aan grond zetten, 500 meter heb ik mijn fiets moeten duwen. Ik zei eerder dat ik die 7 km met plezier zou op en af fietsen, geloof ik, maar ik denk dat ik ze maar zal wandelen. Ik heb de tijd en het is gemakkelijker naar boven wandelen zonder fiets aan de hand š . Ik blijf hier voor 2 dagen, morgen ga ik nog eens bootje varen en daarna weet ik het nog niet.
Vandaag nog eens stralend “korte mouwen weer”. Vandaag restte me nog een kort ritje tot Christchurch, een eerder vervelend ritje ook. Eerst ging het verder over de SH 1, die er niet rustiger op werd en ook niet boeiender. Het ging tussen velden en weiden met eigenlijk geen berg of zee in de buurt. Na 22 Km draaide ik een wat kleinere weg op die aanvankelijk zowat parallel liep met de SH 1. Veel veranderde dat echter niet, deze was wel wat rustiger maar de omgeving bleef hetzelfde met alleen maar groeiende bewoning. Tegen de middag was ik in Christchurch, waarmee de reis dus eigenlijk rond is maar morgen ga ik nog een stevig stuk verder voor een paar dagen in Akaroa. Daar zou het wel terug heel mooi moeten zijn. Ik heb vandaag geen foto’s in de aanbieding.
Ik geloof niet dat er gisteren nog veel uitgevaren is, het is ook aan land nog onaangenaam winderig geworden. Ook vandaag wordt er mogelijk niet veel gevaren, er stond nog steeds een stevige wind. De route ging verder over Highway 1, tot aan kilometer 22 nog langs de kust maar dan wat meer het binnenland in. Het veranderde aanvankelijk weinig aan de situatie, alleen werden de hellingen een stuk langer en hoger. Al snel werden echter ook de wolken daar wat donkerder en een eindje verder begon het heel lichtjes te motregenen. Nauwelijks het noemen waard en de moeite niet om regenkledij aan te doen. Een eind verder werden de druppels echter toch wat groter en toen ik even voor een top de gelegenheid zag deed ik toch maar mijn jasje bij aan, schoenovertrekken en regenbroek leken me niet nodig maar een jasje toch wel. Over de top bleek al vlug dat ik beter het hele pakket aangedaan had, aan de andere kant reed ik recht in een stevige bui. Af en toe stopte het eventjes maar uiteindelijk zou ik eigenlijk een dik uur door de stevige regen rijden. Toen ik de laatste heuvel over was begon het ook weer op te klaren en ik eindigde uiteindelijk in de zon. Toen ik de motel eigenaar vertelde dat ik een dik uur regen gehad had keek deze verbaasd en zei dat ze die ook wel konden gebruiken, dat is de eerste keer sinds ik in Nieuw Zeeland ben dat ik dat hoorde. Nu moet ik wel toegeven dat zijn gras er redelijk droog uit ziet en het is ook al een tijdje geleden was dat ik nog door de regen reed. En, zoals vandaag weer bleek, het is ook niet omdat het hier ergens stevig regent dat het dat 10 Km eerder of later ook doet.
HOERA! Vandaag zat het allemaal zowat mee. Het begon met een stralend blauwe hemel. Daarna volgde wel een kleine terugslag, zoals ik door het ontbreken van een bevestigingsmail al vreesde bleek mijn nieuwe boeking niet uitgevoerd te zijn. Het was echter geen probleem om mij op de nieuwe voorziene vaart te krijgen. Misschien omdat ze wat vroeger was dan die van gisteren. Hoewel er nog steeds dezelfde beperkingen golden als gisteren bleek het op zee voorlopig toch rustiger te zijn dan gisteren, ik heb alvast niemand echt ziek zien worden. En dan bleken we ook nog een mooie ontmoeting met een walvis te krijgen, eindigend in het magische staart moment van de duik en de foto waar zowat iedere fotograaf wel van droomt. Nu moet ik ook niet meer jaloers zijn op Kurt’s foto op zijn bureel. Wat we te zien krijgen van de walvis is maar de top van zijn hoofd en uiteindelijk dus zijn staart. Daaronder zit een beest dat zo groot is als onze boot en ruim 2 keer zo zwaar. We zien slechts het spreekwoordelijke topje van de ijsberg dus. We misten ook nog nip een tweede contact, de captain zag hem duiken terwijl we hem naderden. Om dat goed te maken zijn we dan nog op zoek gegaan naar een groep dolfijnen. Het betekende dat we wat later zouden terugkeren maar dat kon vandaag geen kwaad. Terwijl we bij de dolfijnen waren kwam plots een stevige wind opzetten, er was ook storm voorspeld voor de namiddag. De volgende 4 uitvaarten waren alvast gecancelled vanwege de ruwe zee en daardoor kon het dus geen kwaad dat wij wat langer wegbleven, het ging niet ten nadele van een volgende groep. In mijn originele planning stond dat ik 2 dagen in Kaikoura zou blijven maar toen ik wat vertraging opliep door mijn grote omleiding had ik dat teruggebracht tot maar 1 dag. Toen ik later de rest van mijn planning opmaakte merkte ik dat er toch nog genoeg speling op zat voor 2 dagen in Kaikoura, daar ben ik vandaag dus wreed blij mee geweest. Schijnbaar zou deze wind nog een paar dagen aanhouden, het ziet er dus naar uit dat ik stevig ga mogen stoempen de volgende ritten. Ik ben alleszins enige maten opgefrist om er weer aan te beginnen.
Vandaag geen geluk gehad met het Whale Watchen. Het begon al met het weer, alles grijs. Verder bleek er ook nog een stevige deining te staan, er golden extra maatregelen zoals bijvoorbeeld: de minimum leeftijd werd opgetrokken naar 8 jaar, geen mensen met beperkte mobiliteit en geen zwangere vrouwen. Maar het grootste probleem was dat we geen walvis te zien kregen. Er zijn er wel permanent in de buurt maar we kwamen telkens net iets te laat en als ze duiken zijn ze ineens weg voor anderhalf uur. We zagen wel andere interessante dingen zoals albatros, een pinguĆÆn en dolfijnen maar dus geen walvis. Helemaal niet leuk maar er zijn ook verscheiden mensen ziek geweest om geen walvis te zien, het kan dus altijd nog erger. Nu zijn ze bij de operator echter vrij zeker van hun zaak en dus geven ze een 80% refund als je geen walvis te zien krijgt. Omdat ik hier morgen toch nog een dag blijf heb ik die 80% maar geĆÆnvesteerd in een nieuwe poging morgenvroeg. Omdat het een tweede poging is kreeg ik hierbij een korting van 20%, de facto krijg je dus een gratis tweede poging. Ik heb echter nog geen bevestigingsmail ontvangen, zoals beloofd was, dus is het nog wat afwachten tot morgenvroeg. Hoe dan ook moet ik deze tweede poging pas betalen bij het inchecken. In de namiddag heb ik dan al maar de voor morgen voorziene wandeling rond de peninsula gemaakt, ook wel mooi. Morgen, na de eventuele tweede poging, zal vooral gerust en wat gewassen worden denk ik, tenzij het spectaculair mooi weer wordt.
Het is gisteren, later in de namiddag, toch nog gaan regenen. Vanmorgen was dat gedaan maar de straat lag nog wel vochtig en de lucht was nog zwaar bewolkt. In de loop van de ochtend zou dat opklaren maar boven de heuvels bleef nog wel steeds een dreiging hangen, een dreiging die zich tegen de middag ook weer over de kust uitbreidde maar het is tot nu toe nog steeds droog gebleven. De wind was terug afgenomen maar het is wel de hele dag behoorlijk fris geweest. De route ging verder over de SH 1, nog steeds mooi maar ook nog steeds behoorlijk druk. Na 10 Km bereikte ik terug de zee en de rest van de rit zou verder gaan tussen zee en heuvels. Een goede 5 weken geleden was ik blij een paar zeeleeuwen te zien op het strand, nu leken ze onderweg met een paar honderd op de rotsen te liggen maar schijnbaar gaat het hier om zeehonden. Het verschil is niet altijd duidelijk. In Kaikoura blijf ik 3 nachten, goed voor 2 fietsloze dagen. Morgen ga ik whale watchen, ik ben alvast eens op verkenning gegaan om te weten waar ik moet zijn, en overmorgen waarschijnlijk een wandelingetje maken.
Gisteren was er even wat ongerustheid. Ik had voor vandaag een stop voorzien waar altijd wel plaats was voor een fietser, Pedallers Rest. Een backpackers die speciaal gericht is op fietsers en wandelaars. Hoewel hun website stelt dat het niet nodig is om op voorhand te boeken had ik ze op nieuwjaar toch een mailtje gestuurd. Gisteren kreeg ik dan echter een antwoord dat stelde dat peddalers rest als dusdanig niet meer bestaat, het is een airbnb geworden. Hun oude website is echter nog steeds on-line en ook google maps meldt het nog steeds als Cyclists Hostel. Het enige alternatief, tussen mijn stop van gisteren en deze van morgen, was een motel een paar kilometer vroeger maar deze hebben geen on-line booking systeem en voor een mailtje vond ik het eigenlijk wel wat laat. Ik vreesde even om een ritje van 30 Km te moeten laten volgen door eentje van 130 Km maar ik mocht de telefoon van de backpackers gebruiken en kon zo de laatste beschikbare kamer in het motel vastleggen. Probleem opgelost dus. Ook voor mijn laatste stopplaats voor het einde in Christchurch had ik een probleem. Ik had al een mailtje gestuurd naar een backpackers, ook zonder on-line booking systeem, maar kreeg daar geen antwoord op. Er is daar nog veel meer accommodatie maar veel ervan was ook al volgeboekt en bovendien ook een stuk boven mijn normale budget. Ik heb uiteindelijk via de site van de toeristinfo een andere backpackers gevonden, weliswaar een 7 Km buiten het centrum, en ik heb ondertussen bevestiging ontvangen van mijn reservatie. Ik betaal er voor 3 nachten maar de helft van wat ik anders voor 1 nacht zou betalen, daarvoor kan ik wel die zeven kilometer naar het centrum fietsen. Hiermee ligt voor de rest van de reis alles vast. Nu terug naar de actualiteit. Het is gisterenavond nog mooi opgeklaard maar vanmorgen was alles terug grijs en kil. Het is dan in eerste instantie wel weer opgeklaard maar al snel ook terug zwaar overtrokken, in die mate dat ik uiteindelijk al blij was dat het droog bleef. Ik kreeg ook nog eens te maken met een kopwind, niets dramatisch maar toch wel voelbaar. De route ging vandaag over SH 1, een weg die helemaal verder loopt naar Bluff in het uiterste zuiden. Hij begint trouwens in het uiterste noorden van North Island, met een ferrylink tussen Wellington en Picton. Het is wel een behoorlijk drukke weg maar de passage door de heuvels vond ik wel schitterend, ik houd wel van die grote leegte. Verder waren er ook massaal veel wijngaarden onderweg en op het einde dus een motel in Ward.
