Hierbij dus mijn derde festivaldag, met ruime fotoselectie 🙂 .
Traditioneel opent de Harmonie van Vorselaar de slotdag van het festival. Deze keer werden ze daarbij gesteund door zangeres Micheline Van Hautem, waarvan ik niet altijd even zeer onder de indruk was, met een programma van Jacques Brel, Ramses Shaffy en Zjef Vanuytsel.
Daarna volgde een lokaal “nief talent” met Florentien, een nog wat timide singer-songwriter uit het eigen Vorselaar.
Dan was het de beurt aan #LikeMe, de enige keer dat ik niet echt in de buurt van het podium geraakte. Niet helemaal mijn natuurlijk maar je kan niet ontkennen dat ze echt wel goed en vooral energiek zijn in wat ze doen, het zijn echt wel topsporters.
Wat wel helemaal mijn ding is wat volgde, Floris and the Flames. Ik kende de jongens natuurlijk nog niet maar houd echt wel van wat ze brachten, “classic rocks” 🙂 . Voor mij de ontdekking van het weekend, ik ga bij een volgende gelegenheid in de buurt zeker nog wel eens kijken.
Daarna kwamen The Starlings, de groep waarvoor moeder op haar 88ste haar eerste festival meepikte, mogelijk een of ander Schlagerfestival te na gesproken. Ze zijn best wel goed maar helemaal wild word ik er niet van.
De ego van Rick de Leeuw is waarschijnlijk nog groter dan hijzelf maar hij blijft wel een echt podiumbeest, het vleugje nostalgie naar de jaren 80 dat we gisteren misten van de Wolfbanes.
Dan speelde op de mainstage Sioen Graceland. Een programma waarmee hij dus de historische plaat van Paul Simon speelt, aangevuld met wat eigen werk en met steun uit het Zuid Afrika waar ook Graceland destijds opgenomen werd.
Mijn laatste act in de tent kwam van Sunfire, een prettig setje countryfolkrock uit America. Toch heb ik het niet volledig uitgezeten omdat ik toch nog een deftige plaats vooraan wou voor de uiteindelijke Top of the Bill.
Veel moet er over Amy Macdonald niet verteld worden, een goed en stevig setje folkpop uit Schotland.
dannyc2018 