Ondanks het mooiere weer heeft het vandaag toch even geduurd voor ik aan een wandeling toekwam. Dat komt omdat ik een namiddagje in Jan Yperman doorgebracht heb voor een coloscopie, een darmonderzoek dus. Een tijdje terug kreeg ik mijn resultaat van de tweejaarlijkse stoelgangtest en dat was “afwijkend”. Er was dus een vervolgonderzoek.
Dat onderzoek begon eigenlijk al maandag met een covid test. Een coloscopie gebeurt met een dagopname en voor een opname in het hospitaal is dus een negatieve covid test nodig, dat heb ik na ruim anderhalf jaar uiteindelijk ook eens gehad.
De voorbereiding van het eigenlijke onderzoek begon gisteren avond. Tussen 19 en 20 uur moest ik een liter van een poederoplossing drinken, gevolgd door nog een liter plat water tussen 20 en 21 uur, om de darmen te spoelen. Vanmorgen moest dat, na een puddinkje als ontbijt, nog eens herhaald worden tussen 8 en 10 uur. Het waren niet de aangenaamste uren. Om 13 uur moest ik dan in het hospitaal zijn voor het onderzoek. Het onderzoek zelf was de op één na beste periode van de dag, zalig geslapen 🙂 . Het beste moment was uiteindelijk het mededelen van het resultaat: vals alarm, alles zuiver zonder poliepen of tumoren.
Als je zo een tijdje in het hospitaal doorbrengt dan merk je weer eens dat gezondheidszorg eigenlijk gewoon bandwerk is maar wel door fantastische, gemotiveerde mensen.
Toen ik na het onderzoek in afwachting van het resultaat lag, hoorde ik mijn voorganger tegen de verpleegster die hem kwam terughalen zeggen dat alles goed was. Op een vreemde manier heb je eigenlijk een beetje de neiging om dat jammer te vinden. Statistisch krijgen op de 100 personen die een coloscopie ondergaan na een “afwijkend” resultaat 46 mensen een “zuiver” resultaat. Bij 50 mensen wordt een mogelijke voorloper van een kanker gevonden, in principe poliepen dus. 4 mensen op de 100 krijgen effectief de diagnose van kanker. Als je voorganger positief zou zijn stijgen dus statistisch jou kansen op een zuiver resultaat, ook al besef je rationeel wel dat statistieken maar statistieken zijn. Hoe dan ook bleek ik een beetje later ook bij de eerste groep te horen.
Toen ik uiteindelijk thuis was ben ik dus alsnog voor een wandelingetje vertrokken. Als had ik daarvoor ook al wel wat gewandeld, ik ging namelijk te voet naar het hospitaal en terug. Na een anesthesie mag je geen voertuigen besturen, ook niet fietsen dus.
https://www.strava.com/activities/6174932388
dannyc2018 