Vandaag gekozen voor afstand, richting kust maar niet helemaal. Het leek me wel genoeg zo. Niet helemaal tot de kust dus maar van omgeving Veurne tot aan de IJzer was de zeebries toch duidelijk merkbaar. Later, richting Diksmuide, ook nog wel maar toen stond hij van achter en dan stoort het zo niet. Aan de IJzertoren hingen de vlaggen stil maar verderop, in de omgeving van de Blankaart, danste het riet toch weer. Op het einde stond de wind tegen, niet dat er veel stond maar na 100 Km was het toch lastig.
Nog een leuke anekdote van die laatste kilometers: Er was een kerel op een pedelec die me fluitend passeerde. Even verder vertraagde hij als om mij op te wachten, ik wou daar wel in meegaan maar zonder overdrijven. Net voor ik er bij was versnelde hij echter weer om het spel na de volgende bocht weer te willen herhalen. Wat hij waarschijnlijk niet, en ik wel, gemerkt had was dat het daar lichtjes bergaf ging. Toen hij weer versnelde deed ik dat dus ook, lichtjes dalend kon dat nog, en dan bleek dat ik en mijn fiets toch beter bolden want toen ik hem voorbij ging kon hij zelfs niet aanpikken 🙂 . Toen het een stuk verder terug wat steeg haalde hij me terug in maar fluiten deed hij daar niet meer bij. Ik deed ook niet meer tegen, ik had mij pleziertje gehad.
Ik ben vandaag ook terug aan mijn routine van middagmalen in de Kersecorf begonnen.
langere sportrit 109 Km
dannyc2018 